Geeske Walsma
Een beeld van verf

Geeske Walsma denkt als een schilder en de consequentie ervan is dat haar beelden geen verhalende logica kennen. Tekenen is beeldend denken en schilderen is het uitvoeren van een gedachte die altijd anders uitpakt dan wat je voor ogen staat. De materie van een gedachte is ongrijpbaar, vooral als je schildert. De gedachte krijgt vormt in de vloeibare materie van de verf en wordt zichtbaar in een geschilderde gedaante. Haar schilderijen doen zich voor in een gedaanteverwisseling tussen figuratie en abstractie Schilderen is een interactie tussen handelen en denken. Het onbenoembare ervan is onontkoombaar. Ze laat zien dat schilderkunst geen vergelijk kent met andere manieren van uitdrukken of communiceren. De schilderkunst staat op zichzelf bij Geeske Walsma. Zelfs als ze teksten schildert, fragmenten van poëzie of apodictische stellingen, gaat het erom hoe ze in verf verbeelden wat ze in taal nalaten. Ze presenteert teksten zoals ze nooit worden gelezen. Iedere rechtlijnigheid is vreemd aan haar schilderijen.

Als je zelf niet schildert, is het werk van Geeske Walsma moeilijk te doorgronden, juist omdat haar beeldtaal zo eenvoudig oogt. Haar werk blijft meestal onbegrepen. De schrijver schildert niet zoals de schilder schrijft. De schrijver schrijft niet zoals de schilder schildert. Wie een vinger achter de schilderkunst krijgt, heeft een bijzondere aansprakelijkheid voor de schade die hij aanricht. De schilderkunst hoort zich niet prijs te geven. De schilderkunst kan veroveren, maar niet veroverd worden. Ieder schilderij bewijst opnieuw dat de echte schilderkunst nog moet worden uitgevonden. De essentie van de schilderkunst bestaat uit het schilderen als zodanig en niet uit het geschilderde. De schilderkunst moet altijd alles achter zich laten zonder de historische continuïteit uit het oog te verliezen.

Geeske Walsma beeldt niets af. Ze maakt een beeld van verf. Als substantie heeft verf een intrinsieke waarde die in het beeld als transsubstantiatie tot leven komt. De schilder brengt er leven in. Als kunstenaar probeert ze dat zo helder mogelijk te houden. Iedere verfstreek moet op een of andere manier het vlak veroveren. Voorzichtigheid is geboden. Wat donker is, moet licht worden en wat licht is donker. ‘De zon komt op, de zon gaat onder’. Je slaapt en je wordt wakker. Alleen door een schilderij in werkelijkheid te zien kun je je realiseren dat een schilderij op zichzelf staat. Geeske Walsma schildert al 30 jaar.

Alex de Vries
22 augustus 2008